Nowe stanowisko ze skamieniałościami ssaków z warstw między mastrychckimi trapami bazaltowymi w Rangapurze, w indyjskim stanie Andhra Pradesh, dostarczyło pojedynczych zębów reprezentujących rodzaj Deccanolestes oraz nowy gatunek ssaka łożyskowego, Sahnitherium rangapurensis. Porównania z uzębieniem Cimolestes, Procerberus oraz Aboletylestes nie potwierdzają domniemanych powiązań rodzaju Deccanolestes z "Palaeoryctoidea". Chociaż występują podobieństwa do Otlestes i Batodon, Deccanolestes należy na razie uznać za formę o niejasnej przynależności na szczeblu rodziny. Sahnitherium rangapurensis wykazuje podobieństwa do Procerberus, Paranyctoides, Alostera, Aboletylestes i Avitotherium, ale traktowane jest tu jako przynależne do Eutheria incertae sedis. Mimo niejasności taksonomicznych na poziomie rodzin, nowy materiał potwierdza obecność ssaków łożyskowych na subkontynencie indyjskim w późnej kredzie. Te dane paleobiogeograficzne można tłumaczyć połączeniem z Eurazją dzięki wcześniejszej kolizji lub istnieniu innego szlaku rozprzestrzeniania się, ale wypada także rozważyć inne hipotezy. W szczególności dane paleogeograficzne, paleontologiczne i z zakresu systematyki molekularnej wskazują na możliwość rozleglejszego rozmieszczenia ssaków z grupy boreosfenidów na obszarze kredowej Gondwany niż wcześniej sądzono.

Key words: Mammals, Eutheria, biogeography, Late Cretaceous, Gondwana, India.

Rajendra S. Rana [rs_rana_hnbgu@rediffmail.com], Department of Geology, HNB Garwhal University, Srinagar (Garhwal), Uttaranchal, India−246174; Gregory P. Wilson [gpwilson@socrates.berkeley.edu], Department of Integrative Biology and Museum of Paleontology, University of California, Berkeley, California, 94720−4780, USA. (to whom correspondence should be directed)