Badania licznych ośródek środkowotriasowego łodzika Germanonautilus z południowych Niemiec ujawniły nowe szczegóły anatomiczne, ekologiczme i tafonomiczne, porównane w pracy z odpowiednikami u współczesnego Nautilus. U wielu osobników zaobserwowano ślady przyczepu mięśnia wciągacza głowy (duży ślad) oraz płaszcza grzbietowego (czarna warstwa) i tylnego (wąski tylny ślad, poprzeczna pręga śladu płaszcza i przegrodowych pasm mioadhezyjnych), niektóre ze śladami odzwierciedlającymi przesuwanie ciała miękkiego ku przodowi w ontogenezie. Kształt i proporcje tych przyczepów tkanek miękkich przypominają odpowieniki u dzisiejszego łodzika Nautilus macromphalus, sugerując podobną anatomię części miękkich. Na podstawie geometrii muszli zrekonstruowano sposób lokomocji Germanonautilus. Szeroki przekrój zwoju i silna ekspansja zwojów muszli powodowały znaczny opór wody podczas ruchu, zaś apertura była zorientowana ukośnie, sprawiając, że Germanonautilus był raczej powolnym pływakiem. Z powodu swej pokaźnej szerokości i dużych rozmiarów, muszle Germanonautilus często spoczywały na szerokich stronach brzusznych, tworząc na dnie wyspy bentosowe' (wtórne twarde dno), wyniesione nad podłoże. Stawały się one siedliskami rozmaitych zwierząt (ryb, raków, wężowideł, liliowców, ramienionogów, mszywiołów, małży, Spirorbis, otwornic).

Key words: Nautiloidea, Germanonautilus, soft−tissue attachment, taphonomy, palaeoecology, epifauna, Triassic, Germany.

Christian Klug [chklug@pim.unizh.ch] Paläontologisches Institut und Museum der Universität Zürich, Karl Schmid−Str. 4, 8006 Zürich, Switzerland; Achim Lehmkuhl [lehmkuhl.smns@naturkundemuseum−bw.de] Staatliches Museum für Naturkunde, Rosenstein 1, 70191 Stuttgart; Germany.