Holotyp gatunku Eosuchus lerichei, ustanowionego przez Dollo w 1907 roku, nigdy nie został starannie opisany, choć w wielu pracach cytowano go i porównywano. Niniejsza praca ma zapełnić tę lukę i umieścić ten takson w kladystycznym kontekście filogenetycznym. E. lerichei można uznać za ważny takson prymitywnych Gavialoidea z paleocenu północnej Europy zachodniej, mający skrajnie powiększony obszar otworów kościach kwadratowych, podobnie ja równowiekowy Eosuchus minor ze wschodniej Ameryki Północnej (opisany początkowo jako Gavialis minor). Oba gatunki można uznać za taksony siostrzane, i ze względu na priorytet powinny zostać zaliczone do rodzaju Eosuchus. Wyniki analizy kladystycznej wykazują, że gatunek europejski ma cechy nieco bardziej zaawansowane niż amerykański krewniak, co sugeruje rozprzestrzenienie na wschód z Ameryki Północnej przed granicą paleocen-eocen i pełnym otwarciem Atlantyku albo ewolucję od miejscowego przodka - prymitywnego gawialoida podobnego E. minor. Oba gatunki Eosuchus odkryto w odsłonięciach osadów morskich, co stanowi kolejny dowód tolerancji zasolenia we wczesnych stadiach ewolucji Gavialoidea. Mimo endemiczności jedynego żyjącego dziś gawiala, Gavialis gangeticus, dawna biogeografia nadrodziny ukazuje niegdysiejsze globalne rozprzestrzenienie, z kilkakrotnym pokonywaniem oceanów.

Key words: Crocodylia, Gavialidae, Eosuchus, transoceanic dispersal, osmoregulation, Paleocene, Jeumont, Erquelinnes.

Massimo Delfino [massimo.delfino@unifi.it] Dipartimento di Scienze della Terra, Università di Firenze, Via G. La Pira 4, I−50121 Firenze, Italy (corresponding author); Paolo Piras [ppiras@uniroma3.it] Dipartimento di Scienze Geologiche, Università Roma Tre, Largo San Leonardo Murialdo 1, I−00146 Roma, Italy; Thierry Smith [thierry.smith@naturalsciences.be] Département de Paléontologie, Institut royal des Sciences naturelles de Belgique, 29 rue Vautier, B−1000 Bruxelles, Belgium.